Ik noemde het gekscherend Sperma-Tinder maar erg ver staat dat het niet van de waarheid af. Je kiest immers de ideale man als vader voor je kind, net als een potentieel aanstaande perfecte partner. Maar even een stapje terug, hoe kwam ik tot de keuze om te gaan voor een anonieme sperma donor en niet voor eventuele wensouders of andere oplossingen?
Ik woog alles goed af. Ik woonde in het buitenland en ik wilde de optie openhouden terug te keren naar Nederland of waar dan ook. Daardoor viel de keuze om voor wensouders te gaan al af, immers waren deze dan Portugees of Nederlands? Gingen ze een rol spelen? Kon ik dan nog wel vrij zijn in mijn keuze van bestemming?
Mijn Engelse ontbijtje had al eerder, voordat ik de knoop had doorgehakt, geopperd zijn sperma te doneren tijdens een serieus gesprek in de IKEA. Enerzijds zag ik het wel zitten, het is immers een knappe, bovengemiddeld intelligente, sportieve, slanke man. Wellicht klink ik nu wat oppervlakkig maar van huis uit heb ik geen sportieve slanke genen meegekregen, houd ik enorm van juice kanalen en kon hij juist uren doorgaan over politiek en wiskunde. Ik daarentegen las stiekem verhalen over André Hazes en veinsde mijn kennis. Daarnaast had mijn kindje ook een extra opa en oma. Echter, was daar ook de keerzijde: ik zat voor altijd aan hem vast en ik geloofde niet dat hij zich kon vinden in een rol als enkel en alleen donor. Ik had niet voor niets mijn twijfels bij hem, dit moest ik gewoon niet willen. Deze keuze werd het dus niet.
Dan was daar de laatste optie: de Deense donorbank, inmiddels een bekend begrip in de voortplantingswereld. Mijn dokter adviseerde mij om een kijkje te nemen. Eerlijk, ik vond het nogal wat. Zoveel profielen die dan mogelijk de vader van je kindje kunnen zijn, waar je kindje op latere leeftijd ook contact mee kan zoeken. Ze adviseerden mij om een donor te kiezen waarmee ik uiterlijke kenmerken gemeen had. Ik kon er ook voor gaan om dit niet te doen maar mijn kindje kon zich zo beter identificeren met iemand waarin hij zichzelf herkende. Maar waar zoek je op?
Ik stelde een paar criteria in. Zo heb ik ontdekt tijdens mijn Portugese leven dat de mannen in het land aan de kleine kant zijn. Ikzelf vind lange mannen aantrekkelijk. Lengte was het eerste criteria. Opleiding vond ik ook een dingetje maar wat voor mij de doorslag gaf waren de antwoorden van de persoonlijke vragen. Hierin zag je immers ook een stukje persoonlijkheid. In eerste instantie wilde ik het met een vriendin doen maar al snel kwam ik erachter dat het zoiets persoonlijks is, dat ik het niet wilde delen.
Typerend in dit proces vond ik hoe iedereen dit anders benaderd. Zo was daar een vriendin in hetzelfde traject die meer keek naar erfelijke aandoeningen van de donor. De eerste persoonlijke vraag die de donor gesteld werd was hoeveel alcohol hij per week nuttigde. Zij vond het van de zotte als dat meer dan drie glaasjes per week waren en ik dacht alleen maar, ‘dat is een gezelligerd, dat sperma was immers toch al getest’. Na dagelijks wikken en wegen bleef ik maar uitkomen op dat ene profiel. De doorslag voor mij waren zijn vrolijke kinderfoto’s en zijn enorm enthousiaste antwoorden. Dit in combinatie met een goede opleiding en een goed psychologisch profiel, dit was hem! Ik belde de kliniek. We bleken een topmatch te zijn. De vader van mijn kind was besloten.
Misschien ben ik te romantisch ingesteld maar als mijn kindje dadelijk 18 wordt, mag hij contact leggen met zijn Deense vader. In Spanje heb je de mogelijkheid te gaan voor een anonieme donor maar ik vind het juist belangrijk dat mijn kindje het recht heeft te weten welke aardige Deense meneer ervoor gezorgd heeft dat hij op de wereld werd gezet. Ik zie ons helemaal samen naar Kopenhagen afreizen om samen naar zijn oorsprong te zoeken. De gedachte dat hij meerdere broertjes en zusjes op de wereld heeft, vind ik fijn. Het is dan wel niet het allesomvattende Tinder liefdesverhaal zoals ik het wellicht voor ogen had maar ik vind het een mooie gedachte dat mijn kindje met veel zorgvuldigheid en liefde van ons beide op de wereld wordt gezet. Lange leve de Vikings en hun vrije geest!